Techniczne kryteria mają zapewnić, że działalności zakwalifikowane jako zgodne z Taksonomią naprawdę będą miały pozytywny wpływ na jej cele, a nie tylko spełnią formalne wymagania. I tak jak w ich przypadku mamy do czynienia ze szczegółową definicją, a ich spełnienie zależy indywidualnie od każdej organizacji oraz sytuacji w jakiej się znajduje, tak minimalne gwarancje są mniej jasne i wymagają od organizacji dowodów na dążenie do ich spełnienia.
Z artykułu dowiesz się:
- Czym są „minimalne gwarancje” w kontekście Taksonomii UE i dlaczego są równie ważne, co kryteria techniczne?
- Gdzie szukać źródeł wiedzy i wskazówek dotyczących spełnienia minimalnych gwarancji?
- Jakie konkretne obszary mogą przesądzić o zgodności firmy z Taksonomią?
Sporządzając raport warto pamiętać, aby nie tylko koncentrować się na spełnianiu kryteriów technicznych, ale mieć również na uwadze spełnienie kryteriów związanymi z przestrzeganiem praw człowieka. Jest to szczególnie ważne w przyszłości, kiedy ujawnienia dotyczące Taksonomii będą audytowane podczas procesu atestacyjnego.
A więc czym są minimalne gwarancje? Zgodnie z art. 18 ust. 1 Taksonomii UE są to regulacje wewnętrzne, m.in.:
- polityki,
- procedury,
- instrukcje,
- kodeksy
stosowane przez przedsiębiorstwo prowadzące działalność gospodarczą, które mają zapewnić przestrzeganie Wytycznych OECD oraz Wytycznych ONZ, w tym zasad i praw określonych w ośmiu podstawowych konwencjach wskazanych w Deklaracji Międzynarodowej Organizacji Pracy dotyczącej podstawowych zasad i praw w pracy oraz zasad i praw określonych w Międzynarodowej Karcie Praw Człowieka. Minimalne gwarancje stanowią jedno z kryteriów determinujących czy dana działalność jest zgodna z Taksonomią UE4 (art. 3 Taksonomii UE).
Minimalne gwarancje – gdzie szukać źródeł wiedzy?
W kwestii minimalnych gwarancji bardzo przydatną publikacją jest Final Report on Minimum Safeguards, który podaje ramy interpretacyjne, na podstawie wytycznych OECD, dla przedsiębiorstw wielonarodowych. Wytyczne OECD były pierwszym, miękkim prawem dotyczącym odpowiedzialnego biznesu, powstałym już w latach 70. Poruszają one tematy takie jak kwestie: środowiskowe, technologiczne, konkurencji, opodatkowania i przeciwdziałania korupcji. Final Report on Minimum Safeguards wyjaśnia, że kwestie ujęte w wytycznych OECD, które dotyczą kwestii środowiskowych i naukowych, nie powinny być brane pod uwagę, ponieważ są one już zawarte w samej Taksonomii. Podkreśla jednak, że obszar, na który powinniśmy zwrócić uwagę to kwestie dotyczące: przeciwdziałania korupcji, opodatkowania, równej konkurencji, praw pracowniczych i praw człowieka.
Final Report on Minimum Safeguards zawiera praktyczne wskazówki, jak spełniając wymogi Taksonomii spełnić również założenia innych regulacji. Uwzględnia też zagadnienia dotyczące praw pracowniczych i praw człowieka w odrębnych krajach. W ten sposób pokazuje luki dotyczące minimalnych gwarancji, które trzeba uzupełnić. Szczególnie wartościowe jest wskazanie w tym raporcie różnych praktyk dotyczących sytuacji, kiedy nie mamy spełnionych minimalnych gwarancji. Tak więc jeśli firma nie ma ustanowionego odpowiedniego procesu Human Rights Due Diligence, który jest ujęty zarówno w wytycznych dotyczących biznesu, praw człowieka, jak i wytycznych OECD, to znaczy, że nie ma spełnionych minimalnych gwarancji. Tak samo dzieje się w przypadku braku procesów przeciwdziałania korupcji albo w przypadku, gdy spółka bądź jedna z jej spółek zależnych, naruszyła przepisy dotyczące praw podatkowych.
Warto zapoznać się z raportem
Takie kwestie, jak podatki czy zasady równej konkurencji mogą spowodować, że ze względu na brak spełnienia minimalnych gwarancji, firma nie będzie zgodna z Taksonomią. Właśnie dlatego warto wykonać pierwszy krok – zapoznać się z treścią raportu, bądź przekazać go do właściwych osób w organizacji, na przykład do działu audytu wewnętrznego lub compliance oficera, w celu sprawdzenia minimalnych gwarancji. Nie tylko pozwoli to podnieść poziom zrozumienia minimalnych gwarancji w firmie, poprawi to również współpracę z innymi działami w tym obszarze. Warto pamiętać o tym, że rolą osób odpowiedzialnych za obszar ESG, jest również służenie wiedzą i pomoc w identyfikacji, jaki typ działalności kwalifikuje się bądź jest zgodny z Taksonomią. Te zagadnienia mogą być nowością dla osób z działu finansów, które są także odpowiedzialne za raportowanie niefinansowe.
Dbając o rozwój wiedzy w tym zakresie warto również rozważyć skorzystanie ze szkolenia wdrożeniowego, e-learningu czy audytu zewnętrznego, sprawdzającego wdrożenie odpowiednich procesów czy dokumentacji, zakończonego zbiorem rekomendacji.
Artykuł został przygotowany przez CSR Info.
Czytaj także: Nowe wyzwania zrównoważonej transformacji w Polsce i Europie
Jeśli wiadomość nie dotarła, prosimy o sprawdzenie folderu ze spamem.
W razie jakichkolwiek problemów zachęcamy do kontaktu na adres e-mail: kontakt@akademiaesg.pl
